Gazete okuyasayım gelmiyor, internete bile girmiyorum,uykum kaçıyor, rüyalarımda huzursuzluk had safhada.Sabah kalkınca mağmurluk üzerimde. Ağzımın tadı ,dilimin tuzu yok.Bir de sabah işe gidince kişilerin dalga geçmesine maruz kalacağız....Ellerini, baş parmaklarını kıvırıp 4 işareti yapıp sallayacaklar.Kızacağım,sinirleneceğim ama nafile pis pis sırıtıp bu da geçeçek diyeceğim içimden...Oysa ne kadar güzel bir gündü.Kızımın doğumgününü bizim Conk Bayırın da kutlayacaktık.Kutladık da.Eğlendik, şarkılar türküler söylendi.Ateşler yakıldı,yıldızlar hem anıldı hemde alındı!Maç başlamış hemen öne geçmiştik sonra mı?Sonrası yok, psikoloji,kimya hepsi bozuluyor,eşinle kızlarınla ufacık bir sebebten arıza çıkarıyorsun..Üzülmüyorsun,
üzülüyorsun.Küçük kızım Kadıköy de galibiyet görmedi daha,büyük kızım ise hatırlamıyor 1 yaşındaydı.Ben ise askerdeydim.Evlendikten sonraki ilk dört sene arka arkaya şampiyon olmuş UEFA, SÜPERCUP alınmış Galatasaray ilk ikiye girmediği zaman eşime nikah tazelemeyi bile önermiş biri olarak;zaten 10 sene geç gitmişim,Kadıköy de galibiyet için bir dahamı gideyim askere?
